Bosuilenwandeling in de Loonse en Drunense Duinen
Ad Kolen
Al vanaf begin
september dit jaar(2014) hoor ik enkele malen per week het geluid van een of
meerdere Bosuilen (Strix aluco) tijdens mijn fietstocht door de Loonse en
Drunense Duinen op weg naar mijn werk in Waalwijk. In deze periode gaat het
merendeel van de tocht in het donker, de zon is meestal nog niet op. Enkele
keren tijdens een terugtocht wat later op de dag, het is dan al weer donker, waren
ze ook te horen. Ook buiten dit Nationaal Park, bij Loon op Zand en in de buurt
van Kaatsheuvel merk ik ze op.
Pas sinds het begin van
dit jaar rijd ik ook als de zon nog niet verschenen is of deze al weer onder is
door het gebied. Al eerder Bosuilen in de omgeving gehoord maar me niet gerealiseerd
dat de soort er zo talrijk voorkomt en een behoorlijk lange periode van het
jaar te horen is.
Voor een nadere
kennismaking met deze bijzondere vogelsoort loop ik op een rustige avond in de derde week van november 2014 het gebied in. Vanaf de Venloonsestraat in Loon op Zand de Waalwijkse baan op richting Kaarsheuvel. Het fietspad volgen lijkt de meest veilige manier op de weg niet kwijt te raken.
op een rustige avond in de
3e week van november 2014 het gebied in. Vanaf de Venloonsestraat in
Loon op Zand de Waalwijkse baan op richting Kaatsheuvel. Het fietspad volgen
lijkt de meest veilige manier om niet de weg kwijt te raken.
Vanaf de ruim verlichte
straat het bos inlopende is nauwelijks een hand voor de ogen te zien. Het is
zwaar bewolkt en de maan is afwezig. Zoals bekend wennen je ogen aan het
donker. Na 15-20 minuten zijn de contouren van het bos, de bomen, open stukken
en het fietspad vrij duidelijk te zien. Tegen verwachting is het behoorlijk
stil in het bos. Af en toe klinken ver weg metaal-achtige geluiden vanuit een
werkplaats of hal. Maar verder is het vrij stil. De nabij gelegen wegen zijn
niet te horen!
Helaas ook geen enkel
geluid van Bosuilen klinkt me in de oren. Enkele Winterkoninkjes en een Merel
zijn de enige vogelgeluiden die te horen zijn. Tot aan het grote open
(heide)veld nabij de IJsbaan blijft het verder stil. Een pauze aan de rand van
het veld, op de nieuwe half ronde "Leugenbank", is het genieten van
de stilte! Het is wel koud maar wind staat er nauwelijks, dus het is wel lekker
buiten (met een dikke jas aan!)
Terug richting Loon op
Zand moeten de ogen opnieuw wennen in het donkere bos, de open ruimte is zoveel
lichter dan het besloten bos. Dat duurt ook zeker weer een kwart uur.
Als de hoop zo goed als
opgegeven is, klinkt niet zo ver van Loon op Zand, uit de verte vaag het geluid
van een mannetje Bosuil. De Bosuil is de meest herkenbare uilensoort, het laat
geen twijfel wanneer je hem hoort. Vrij snel wordt het beantwoord door een soortgenoot
die zich in de buur bevindt. Een derde vogel, wat verder weg en vanuit een andere
richting, laat zich kort daarop duidelijk horen. Regelmatig wordt op elkaar
gereageerd, oe-hoe-hoe, oe-hoe-hoe klinkt het uit verschillende richtingen. Een
ander geluid wordt, heel even maar, van dichtbij gehoord. Het lijkt wel op de
contactroep van een vrouwtje Bosuil; kiwiet-kiwiet. Maar zeker is het niet!
De bewolking is
ondertussen gebroken, grote stukken open lucht worden zichtbaar. In een ervan
wordt geruime tijd goed en duidelijk het sterrenbeeld Cassiopeia gezien.
Dit alles maakt het
aanvankelijk stille uitstapje tot een bijzondere avondwandeling. Het lopen in
het donker, het aanhoren van de stilte, de Bosuilen, het heeft wel wat, is erg
rustgevend.
Volgens de literatuur:
”De verliefde Bosuilen zijn van september tot diep in november te horen. Daarna
volgt een betrekkelijke stilte, waarna de zangactiviteit in januari weer
geleidelijk toeneemt tot eind mei. De zang is het meest intensief van half
februari tot half mei.” We zullen het
horen!
Reacties naar: adkolen@kpnmail.nl
