Ad Kolen
Ondanks de aanhoudende droogte toch prachtige ontluikende zwavelwammen gezien enkele dagen geleden. Ze stonden op een boomstronk in de Loonse en Drunense Duinen langs de Waalwijkse baan. Hoewel ik eigenlijk een afspraak had kon ik het niet na laten ’even mijn camera te trekken’ ! De stronk was niet zomaar te herkennen, leek een loofboom maar er stonden ook douglassparren in de buurt.
De zwavelzwam (Laetiporus sulphureus) heeft een karakteristieke, al van verre zichtbare zwavelgele tot oranje kleur met wat roze er doorheen. Zijn eenjarige vruchtlichamen groeien van mei tot september snel na een regenbui op levende, slechts zelden op afgestorven loofhoutstammen. Heel zelden groeit de soort ook op naaldhout, bijvoorbeeld op sparren en lariksen.
De vruchtlichamen zijn 10-40 cm. breed, zonder steel, zijdelings aangehecht, dik, sappig en vlezig, aan de randen bochtig. Ze vormen recht boven elkaar zittende kolonies. De vruchtlichamen vergroeien met elkaar. Aan de bovenzijde van levende vruchtlichamen worden soms druppels van een kleurloze vloeistof afgescheiden. De oorspronkelijke kleur verbleekt bij ouderdom en uitdroging tot bijna aan wit toe. De buisjes (aan de onderzijde) zijn kort, zwavelgeel, met kleine ronde poriën. Het vlees van verse vruchtlichamen is bijna wit, zeer mals tot bros.
De verse exemplaren hebben een zurige smaak en een krachtige aromatische geur. Het sporenstof is gelig. De zwavelzwam groeit gewoonlijk op eiken, wilgen en populieren. In hun kernhout veroorzaakt de zwamvlok een intensieve rot. Het aangetaste hout verkleurt rood en valt korrelig uiteen.
Vragen en opmerking aan : adkolen@kpnmail.nl
