” Hoe bijzonder kan
zo’n aalscholver hier zijn? ”
Op
zondag 10 september 2023 ontvang ik een e-mailbericht van Joost Werkhoven met
de tekst: ”José, Arnold en Joost zagen verbaasd deze vogel in het Wilhelminapark”.
Met toevoeging van bovenstaande prachtige foto.
De
vogel op de boven de vijver hangende tak van een oude katsuraboom is een jonge
aalscholver die zijn vleugels droogt. Als vogelaar weet je dat de aalscholver
in zijn jeugd een lichte borst heeft en dat de aalscholver zijn veren moet drogen
na het vissen. De afwijkende constructie van de vleugelveren van de aalscholver
en het niet invetten daarvan zorgen dat geen lucht in de veren achter blijft.
Dat helpt ze bij het snel achtervolgen van vis onder water. Maar daardoor
worden de vleugels wel kletsnat. Dat maakt het heel zwaar om vanuit het water
direct op te vliegen. Wat ze dan ook nauwelijks doen, ze proberen eerst de veren
wat te drogen. Soms doen ze dat zelfs drijvend op het water door de vleugel enige
tijd omhoog gestoken te houden.
In een tweede e-mailbericht merkt Joost op: ”Hoe bijzonder kan zo’n aalscholver hier zijn, nooit eerder hebben wij hier een aalscholver gezien.”
Het is bijzonder dat zo’n grote watervogel zo ver de stad indringt om zijn kostje bij elkaar te scharrelen. Hoog over de stad vliegende is de vijver in het Wilhelminapark maar een grote druppel tussen de bebouwing. Toch weet de vogel dit plekje te vinden. Tilburg heeft maar weinig wateren in het centrum en directe omgeving maar in steden met grachten vist de aalscholver tot midden in het centrum. Op kleine vijvers zoals hier in het Wilhelminapark verschijnen ze al vroeg in de ochtend om ongestoord te kunnen vissen. Vaak vist de aalscholver alleen of met enkele soortgenoten. Op groter vaak troebele water vissen ze gezamenlijk. In een lijn jagen ze de vissen voor zich uit. Door steeds over elkaar heen te vliegen kunnen ze de opgejaagde vissen grijpen. Deze effectieve methode zag ik voor het eerst tientallen jaren terug op het IJsselmeer. Ook op de plas van het Noorderbos zie ik dat in de winter gebeuren als tientallen overwinterende aalscholvers er gezamenlijk foerageren.
De aalscholver is honderden jaren vervolgd. De slechte waterkwaliteit speelde ze gedurende het midden van de vorige eeuw ook flink parten. Na het invoeren van bescherming namen de aantallen aalscholvers toe, ook de verbetering van de waterkwaliteit pakt aanvankelijk positief uit voor de soort. Regelmatig komt de discussie weer naar boven van de vermeende concurrentie met de beroepsvisserij. Ook vanuit de sportvisserij wordt geklaagd. Zelfs op Europees niveau wordt er nu over gesproken!
Aalscholver weer onder vuur in Europees Parlement | Vogelbescherming
Vogelbescherming Nederland zet daar wetenschappelijke kennis tegenover!
