vrijdag 21 november 2014

Bosuilenwandeling


 
 
 
Bosuilenwandeling in de Loonse en Drunense Duinen
 
Ad Kolen
 
Al vanaf begin september dit jaar(2014) hoor ik enkele malen per week het geluid van een of meerdere Bosuilen (Strix aluco) tijdens mijn fietstocht door de Loonse en Drunense Duinen op weg naar mijn werk in Waalwijk. In deze periode gaat het merendeel van de tocht in het donker, de zon is meestal nog niet op. Enkele keren tijdens een terugtocht wat later op de dag, het is dan al weer donker, waren ze ook te horen. Ook buiten dit Nationaal Park, bij Loon op Zand en in de buurt van Kaatsheuvel merk ik ze op.
 
Pas sinds het begin van dit jaar rijd ik ook als de zon nog niet verschenen is of deze al weer onder is door het gebied. Al eerder Bosuilen in de omgeving gehoord maar me niet gerealiseerd dat de soort er zo talrijk voorkomt en een behoorlijk lange periode van het jaar te horen is.
 
Voor een nadere kennismaking met deze bijzondere vogelsoort loop ik op een rustige avond in de derde week van november 2014 het gebied in. Vanaf de Venloonsestraat in Loon op Zand de Waalwijkse baan op richting Kaarsheuvel. Het fietspad volgen lijkt de meest veilige manier op de weg niet kwijt te raken.
 
op een rustige avond in de 3e week van november 2014 het gebied in. Vanaf de Venloonsestraat in Loon op Zand de Waalwijkse baan op richting Kaatsheuvel. Het fietspad volgen lijkt de meest veilige manier om niet de weg kwijt te raken.  

Vanaf de ruim verlichte straat het bos inlopende is nauwelijks een hand voor de ogen te zien. Het is zwaar bewolkt en de maan is afwezig. Zoals bekend wennen je ogen aan het donker. Na 15-20 minuten zijn de contouren van het bos, de bomen, open stukken en het fietspad vrij duidelijk te zien. Tegen verwachting is het behoorlijk stil in het bos. Af en toe klinken ver weg metaal-achtige geluiden vanuit een werkplaats of hal. Maar verder is het vrij stil. De nabij gelegen wegen zijn niet te horen!
 
Helaas ook geen enkel geluid van Bosuilen klinkt me in de oren. Enkele Winterkoninkjes en een Merel zijn de enige vogelgeluiden die te horen zijn. Tot aan het grote open (heide)veld nabij de IJsbaan blijft het verder stil. Een pauze aan de rand van het veld, op de nieuwe half ronde "Leugenbank", is het genieten van de stilte! Het is wel koud maar wind staat er nauwelijks, dus het is wel lekker buiten (met een dikke jas aan!)
 
Terug richting Loon op Zand moeten de ogen opnieuw wennen in het donkere bos, de open ruimte is zoveel lichter dan het besloten bos. Dat duurt ook zeker weer een kwart uur.
 
Als de hoop zo goed als opgegeven is, klinkt niet zo ver van Loon op Zand, uit de verte vaag het geluid van een mannetje Bosuil. De Bosuil is de meest herkenbare uilensoort, het laat geen twijfel wanneer je hem hoort. Vrij snel wordt het beantwoord door een soortgenoot die zich in de buur bevindt. Een derde vogel, wat verder weg en vanuit een andere richting, laat zich kort daarop duidelijk horen. Regelmatig wordt op elkaar gereageerd, oe-hoe-hoe, oe-hoe-hoe klinkt het uit verschillende richtingen. Een ander geluid wordt, heel even maar, van dichtbij gehoord. Het lijkt wel op de contactroep van een vrouwtje Bosuil; kiwiet-kiwiet. Maar zeker is het niet!
 
De bewolking is ondertussen gebroken, grote stukken open lucht worden zichtbaar. In een ervan wordt geruime tijd goed en duidelijk het sterrenbeeld Cassiopeia gezien.
 
Dit alles maakt het aanvankelijk stille uitstapje tot een bijzondere avondwandeling. Het lopen in het donker, het aanhoren van de stilte, de Bosuilen, het heeft wel wat, is erg rustgevend.
 
 
Volgens de literatuur: ”De verliefde Bosuilen zijn van september tot diep in november te horen. Daarna volgt een betrekkelijke stilte, waarna de zangactiviteit in januari weer geleidelijk toeneemt tot eind mei. De zang is het meest intensief van half februari tot half mei.”  We zullen het horen!
 


 
 
Reacties naar: adkolen@kpnmail.nl