Een serie over het 'Verslag: De Vogels van de Dongevallei 2004-2019' De Dongevallei is van 1996 tot 2000 als ecologische verbindingszone door het nieuwe stadsdeel De Reeshof aan de westelijke rand van Tilburg aangelegd. Van 2004 tot 2019 zijn tweemaal per maand, het gehele jaar door, alle vogels geteld binnen de grenzen van de Dongevallei. Tijdens het broedseizoen, van half maart tot half juli, zijn steeds acht tellingen uitgevoerd volgens de richtlijnen van het BMP van SOVON. Naast algemene informatie betreffende het gebied en de wijze van tellen zijn alle 125 waargenomen vogelsoorten in dit verslag beschreven. Het verloop van de aanwezigheid van de verschillende vogelsoorten is in grafieken uitgebeeld en komt in afzonderlijke artikelen aan bod, vaak uitvoerig. Zo veel mogelijk zijn conclusies getrokken en oorzaken achterhaald van het verloop van de aantallen van de diverse vogels. Soms zijn de oorzaken lokaal, maar veelal spelen de landelijke en Europese stand van veel vogelsoorten een belangrijke rol. Het volledige verslag, in PDF-formaat is te ontvangen door een e-mail te sturen naar adkolen@kpnmail.nl |
Ad Kolen
jonge stormmeeuw in zijn tweede winter.
Stormmeeuw
Larus canus
Vriendelijk uiterlijk
De donkere ogen, de ronde kop en de korte snavel geven de stormmeeuw een vriendelijk uiterlijk. De soort is te herkennen aan de vleugels die een tintje grijzer zijn dan die van andere op hem lijkende meeuwen. In gezelschap van andere meeuwen is ook het formaat een goed hulpmiddel: de grootte van de stormmeeuw zit tussen de kokmeeuw en de zilvermeeuw in. De poten en de snavel zijn groenig geel. Op de snavel ontbreekt de rode vlek die andere, iets grotere meeuwen wel hebben. De vlucht van de stormmeeuw is energieker en sneller dan die van de zilvermeeuw.
Overwinteren ook in Brabant
Nederland ligt aan de zuidrand van het verspreidingsgebied van de stormmeeuw. De stormmeeuw broedt vanaf 1908 in Nederland. Na de Waddeneilanden zijn de Hollandse en Zeeuwse kusten bezet. Ook in het binnenland is een klein aantal paren gaan broeden. Sterk toenemend bereikt de populatie rond 1980 de top met circa 11.000 broedparen. Forse afname tot 4.000 broedparen volgt vanaf 2009 door de vestiging van de vos in de duinen. Dat geldt niet voor de Waddeneilanden. De stormmeeuw gaat in reactie op de hoge predatie op gebouwen broeden, wat niet alle verliezen compenseert. Het aantal broedparen van de stormmeeuw is in 2018 vastgesteld op 3.100-3.300 paren. Aan het einde van de zomer stijgt het aantal stormmeeuwen tot de piek in het midden van de winter: 350.000- 430.000 exemplaren (2013-2015). Tijdens strenge winters ten noordoosten van ons land neemt het aantal nog verder toe. Ze concentreren zich vooral in het noorden en westen van Nederland. Maar in het binnenland en ook in Noord-Brabant verblijven in de winter soms flinke grote aantallen stormmeeuwen (bron: sovon.nl)
Een volwassen stormmeeuw.
Nooit alleen de stormmeeuw
De stormmeeuw komt als meeuw nooit alleen voor in de Dongevallei. Altijd zijn er andere soorten meeuwen aanwezig, in ieder geval de kokmeeuw. De kokmeeuw is ook vaak de enige soort in de Dongevallei. Net zomin als de andere soorten meeuwen broedt ook de stormmeeuw hier niet. Met de afname van de aantallen van de kokmeeuw daalt ook de aanwezigheid van de stormmeeuw. De aantallen van de stormmeeuw liggen altijd veel lager dan die van de kokmeeuw. De waarnemingen van de stormmeeuw wisselen nog sterker dan die van de kokmeeuw. Zie figuur 63. Het verschil tussen maar 1 exemplaar in 2017 en 123 exemplaren in 2013 is enorm. De meeste meeuwen worden rustende op het water of op de kant waargenomen. Daardoor is het vrij eenvoudig om de andere soorten meeuwen tussen de kokmeeuwen te herkennen. Gedurende het broedseizoen en de zomer zijn maar enkele stormmeeuwen in de Dongevallei gezien. De waarnemingen nemen vanaf september licht toe. De hoogste aantallen worden in januari en februari aangetroffen.
Figuur 63: alle waarnemingen (725) van stormmeeuwen per jaar met het totaal boven de kolom.
Reacties naar adkolen@kpnmail.nl
