Een serie over het 'Verslag: De Vogels van de Dongevallei 2004-2019' De Dongevallei is van 1996 tot 2000 als ecologische verbindingszone door het nieuwe stadsdeel De Reeshof aan de westelijke rand van Tilburg aangelegd. Van 2004 tot 2019 zijn tweemaal per maand, het gehele jaar door, alle vogels geteld binnen de grenzen van de Dongevallei. Tijdens het broedseizoen, van half maart tot half juli, zijn steeds acht tellingen uitgevoerd volgens de richtlijnen van het BMP van SOVON. Naast algemene informatie betreffende het gebied en de wijze van tellen zijn alle 125 waargenomen vogelsoorten in dit verslag beschreven. Het verloop van de aanwezigheid van de verschillende vogelsoorten is in grafieken uitgebeeld en komt in afzonderlijke artikelen aan bod, vaak uitvoerig. Zo veel mogelijk zijn conclusies getrokken en oorzaken achterhaald van het verloop van de aantallen van de diverse vogels. Soms zijn de oorzaken lokaal, maar veelal spelen de landelijke en Europese stand van veel vogelsoorten een belangrijke rol. Het volledige verslag, in PDF-formaat is te ontvangen door een e-mail te sturen naar adkolen@kpnmail.nl |
Ad Kolen
Kwak
Nycticorax nycticorax
Eénmalige waarneming
Op zondag 1 juni 2014 is éénmalig een kwak gezien in de Dongevallei. De vogel, een volwassen exemplaar, vloog laag over het water verder het gebied in. Het typische silhouet van een gedrongen reiger met een contrastrijk licht en donkergrijs verenkleed en gele poten is onmiskenbaar en leidde direct tot herkenning. Met een lengte van 58-65 cm en een spanwijdte van 90-100 cm is het een flinke vogel, maar een stuk kleiner dan de blauwe reiger met een lengte van 84-102 cm en een spanwijdte van 155-175 cm.
Van wild naar ontsnapt
In Nederland worden veel vogels (in kooien) gehouden, ook talrijke watervogels zoals de kwak. Die ontsnappen nog al eens. Echt wilde kwakken komen in Nederland nauwelijks voor. Wilde kwakken komen soms uit Frankrijk en trekken in de nazomer noordwaarts. De in Nederland voorkomende kwakken zijn vooral nakomelingen van losgelaten of ontsnapte vogels. Deze verblijven waarschijnlijk het gehele jaar in Nederland. De jongen trekken voor een deel weg. Rond 1880 verdwenen de laatste grote kwakkenkolonies uit ons land, door drooglegging van moerassen en het veelvuldig rapen van de eieren. Tijdelijk, tot circa 1990, waren er kleine kolonies van enkele tientallen paren in de Biesbosch en de Peel. Daarna kwamen de losgelaten en ontsnapte vogels in beeld. Die populatie bestaat nu uit 20-25 broedparen (2018) en in de winter uit 30-50 kwakken. (bron: sovon.nl)
Reacties naar adkolen@knpmail.nl
